F
ırsatın varken boğayı boynuzlarından
tutmuyorsan, hiçbir yere varamazsın!”
Profesör RodneyYoung’ın davudi sesi
çalışma odalarımızı ayıran cam paravanı aşarak
beni izlerken, asistan olarak çalıştığım masama
ürkekçe seğirttim.Az
önce bana Kuzey
Afrika’da bir
arkeolojik
kazıyı yönetmekle ilgilenir miydim diye
sormuştu. “Arapça bilmiyorum,” diye
yanıtlamıştım.“Hem ölçme tekniği hakkında da
hiçbir şey bilmiyorum.”
Öğrenebileceğimi belirtti.
Bir sürü başka bahanem vardı. Ama esas olarak
arkeoloji -hatta tarih, Yunanca,ya da Fransızca veya
Almanca- hakkında çok fazla şey anımsamadığımı
hissettim.
Seminerlerde dilimin ucuna kadar gelip de
söyleyemediğim olgular derslerden dört yıl uzak
kalınca iyice gerilere gitmişti.
Son yılını Kore’de, Uijeongbu’nun
kuzeyindeki Türk Tugayı’nın içinde
30 kişilik bir muhabere birliğinin
komutanı olarak geçirdiğim iki yıllık
askerlik hizmetinden henüz dönmüştüm.
Mükemmel bir bilardocu olmuştum, ping-
pongda da bir o kadar iyiydim ve 400 akşam
ardı ardına yaklaşık 400 film seyretmiştim.
Kamyonlar, jeneratörler, su pompaları,
fosseptikler ve mutfaklar hakkında da çok şey
öğrenmiştim. Ama bunların hiçbiri Helenistik
Arkeoloji ya da Demir Çağı Yunanistan’ı
derslerinde yardımcı değildi.
Ordudan önce, iki yıl boyunca Atina’daki
Amerikan Klasik Araştırmalar Okulu’na
gitmiş, müzeleri ve ören yerlerini gezmiş,
Yunanistan ve Türkiye’de arkeolojik kazılarda
asistanlık yapmıştım.Tüm bunlar ve Johns
Hopkins Üniversitesi’ndeki dört yılım,
Pennsylvania Üniversitesi’nde lisansüstü
çalışmalarımın birinci sömestrine başladığım
1959 yılında sadece muğlak bir anıdan
ibaretti.
18
DENİZLER ALTINDA ARKEOLOJİ
Philadelphia’daki Üniversite Müzesi,
öykünün başladığı yer.
İlk Dalış, İlk Batık
Throckmorton ona gemi enkazlarından birinin Geç Tunç Çağı’na ait olduğunu söylemişti: Truva kumsalında Agamemnon ile
Aşil’in kavga ettikleri zamana ait bir gemi... Odysseus’un vatanından çıkarak şarap koyuluğunda denize yelken açtığı zamandan
bir gemi... Üç bin yıldan daha yaşlı bir gemi...
“
