“Senin hayatınla kıyaslanınca ben bir bok yapmamış gibiyim. Hep dört ayak üzerine düştüm ben; senin yaşadıklarını yaşasaydım, senin gibi doğsaydım belki de bambaşka şeyler isterdim hayattan. Herkes kendi hayatının çiçeği. Kimimizin toprağı daha müsait; açıyor, kimimiz yaprak veriyoruz sadece, çünkü belki de kimimizin yapması gereken sadece o. Yaprak da aynı daldan sonuçta. Çektiğimiz acılar, yaşadığımız hayatlar kıyaslanamaz.”
Pınar F. Deniz’in kahramanlarından birinin ağzından dökülüyor bu sözler. Toprağımız müsait olduğunda çiçek açar mıyız peki? Yaprak çiçek olmaya özenir mi? Yoksa aynı daldan olduğunu anlaması için yol alması mı gerekir?
Denize Dökülen, toprağıyla dalıyla barışmak için çıkılan yolun hikayesi
