Batının klasik antikiteyle yeniden bağ kurduğu Rönesans, başta İtalya olmak üzere tüm Avrupa’da bilimde, mimaride ve sanat alanında yaşanan gerçek bir uyanışı ve yükselişi anlatır. Bu çağ, hiçbir şeyi olanaksız görmeyen sanatçıların çağıdır. Kuvvetle esen özgürlük rüzgarında sanatçı, doğayı artık sadece taklit etmez. Resimde giz, devinim ve ruh hissedilir.
Raffaello bu göz alıcı dönemin ressamlarından biri olarak geçer tarihe. Ne Michelangelo kadar gergin ne Leonardo da Vinci kadar gizemlidir üstelik. O, bu iki dahi ismin yanında uyumlu, yumuşak başlı bir sanatçı ve çoğunluk tarafından kolayca kabul gören tabloların ressamı olarak bilinir. Dini temaların dışına çıkmadığı resimlerinin yenilik taşımadığını söylemek ise zordur.
1483 yılında İtalya’nın Urbino kentinde doğan Raffaello Sanzio, kendisi de bir ressam olan Giovanni Sanzio’nun oğludur. Babası aynı zamanda ilk hocasıdır. 1491 yılında annesi Magia’yı kaybeder. Annesinin ölümünden hemen sonra evlenen babası ise üç yıl sonra hayata veda eder. 11 yaşında yetim kalan Raffaello rahip dayısına emanet edilir. 16. yüzyıl sanat tarihçisi Giorgio Vasari, Raffaello’nun yeteneğini henüz çocukluğunda gösterdiğini ve hayatta olduğu süre içinde babasının en büyük yardımcılarından biri olduğunu söyler. 1501 yılından itibaren “usta” olarak anılmaya başlayan Raffaello, Urbino’da geçirdiği ilk gençlik yıllarında Raolo Uccello, Luca Signorelli, Hieronymus Bosh ve Joos van Gent gibi ressamların eserleriyle tanışmıştır. Yine Vasari’den öğrendiğimiz bilgiye göre babası Raffaello’yu, annesi için döktüğü gözyaşları içinde dönemin önemli ressamlarından Perugino’nun yanına çırak olarak yerleştirir.
